Welkom│Over ons│Onze dieren│Nieuws│Puppy's│Onze ODH Nestjes│Hondenvroedvrouw│Gastenboek│Fotoalbum│Links│Majs SPIRIT
Angel │Aiki │Aanmelding ODH pup │De Poezen │De regenboogbrug
Fabian & Pandora │Bibi & Nikè │Aurora │Bisou │Makoto│Nala│Bo│Fraciël-Frits │Ambriël-Beer
Bo geboren op 27 juli 1993 als Bobo Opdam van Wassenaer, overleden op 19 september 2004
Augustus 02: Bo met Marylise. Augustus 03: Bo in de tuin. Augustus 04: Bo met haar bal
In september 1993 krijgen we onze eerste hond Bo, een Duitse Herder teef van net 6 weken oud. Bo slaapt buiten op de veranda en vindt het heerlijk om in de tuin te spelen. Alle plantjes en bloembollen worden het eerste jaar verplaatst
We volgen samen een aantal cursussen waarvan zelfs 2 jachtcursussen. Bo vindt het geweldig om te werken. Helaas ontpopt ze zich tot een dominante dame met nogal wat mannelijke eigenschappen: Bij elke boom een kleine plas, waarbij ze dan ook altijd een poot optilt. Voor ons gezin een perfecte huishond, maar met andere honden samen niet zo sociaal. Park, strand en openbare velden worden gemeden en Bo kan niet zomaar meer los. Alleen als er geen andere honden in de buurt zijn, mag ze los lopen. Want luisteren doet ze perfect! Aangelijnd aan een tuig doorkruisen we heel Wassenaar
September 2003: Bo in de tuin en met Sinjo op de veranda
De laatste jaren blijft Bo, als wij weg zijn, altijd thuis. Zelfs tijdens de grote vakantie als we een maand in Frankrijk camperen. Vroeger ging ze altijd naar de boswachter, maar toen wij merkten dat ze dit niet meer zo leuk vond, (ze kan immers nooit tegelijk los met de andere 'kennel' honden) zijn we daar mee gestopt. Hier op de veranda en in de tuin is haar plek!
Op zondagmorgen 19 september 2004 overlijdt onze Bo geheel plotseling op 11 jarige leeftijd. Thuis op de veranda, maar helaas niet in mijn armen. En dat wilde ik zo graag. Tot diep in de nacht ben ik bij haar gebleven, maar ze liet zich niet gaan. Onze band was voor haar kennelijk te sterk om zich op die manier te laten gaan. Pas toen dit tot me doordrong ben ik huilend naar boven vertrokken. En vlak daarna, toen ik uit zicht was, heeft ze zich pas laten gaan. Bo was mijn hond en ondanks dat ik er vrede mee had heb ik er toch wel heel veel verdriet van gehad
Bo ligt, net als de overige dieren, ook achterin de tuin begraven
En dan is het toch wel heel stil, veel te stil zo zonder hond.........
NB: Voor een uitgebreid verslag van zowel het overlijden van Bo als het vervolg? Klik op Angels eerste dagboek van een herdershond en rol naar beneden naar het allereerste bericht: hoe een engel op ons pad kwam
Welkom│Over ons│Onze dieren│Nieuws│Puppy's│Onze ODH Nestjes│Hondenvroedvrouw│Gastenboek│Fotoalbum│Links│Majs SPIRIT